Een dertienjarige jongen heeft in het spel Runescape een virtueel masker en amulet verworven. Het zijn zeldzame voorwerpen en ze vertegenwoordigen daarom een grote waarde binnen spel. Gezien de waarde van de objecten besluiten twee jongens, ook spelers van Runescape, de dertienjarige te belagen als hij naar huis fietst. Ze dwingen hem mee te rijden naar hun huis waar ze hem mishandelen en bedreigen met een mes. Vervolgens wordt hij gedwongen om zijn Runescape account te openen en zijn masker en amulet naar het account van één de belagers over te zetten. De jongens worden opgepakt en de vraag is vervolgens of het afnemen van de virtuele objecten kwalificeert als diefstal in de zin van artikel 310 Sr.

Artikel 310 Sr bepaalt, kort gezegd, dat van diefstal sprake is indien een ‘goed’ dat aan een ander toebehoort, wordt weggenomen. Bij ‘goed’ wordt in eerste instantie gedacht aan stoffelijke objecten. De Hoge Raad oordeelt nu dat in beginsel ook virtuele objecten als ‘goed’ in de zin van artikel 310 Sr kunnen worden aangemerkt.  Daarbij is het volgende van belang:

• het virtuele masker en amulet zijn door inspanning en tijdsinvestering verworven en vertegenwoordigden een reële waarde;
• de dertienjarige had de feitelijke en exclusieve heerschappij over het amulet en het masker;
• door toedoen van de twee belagers zijn de objecten uit de beschikkingsmacht van de dertienjarige geraakt.

Aangevoerd is nog dat één van de doelen van Runescape juist is het afpakken van virtuele goederen van andere spelers. De Hoge Raad merkt echter droogjes op dat de spelregels van Runescape niet voorzien in een wijze van verwerving zoals die in casu is geschied en dat dit dus buiten de context van het spel heeft plaatsgevonden.