discriminatie in de media

Discriminatie in de media melden via Centraal Meldpunt Nederland: Meld.nl. Ook een institutie als de media die als 4e macht een belangrijke rol speelt binnen onze democratie, maakt zich schuldig aan racisme en discriminatie. Het systematisch uitsluiten, marginaliseren en discrimineren van bevolkingsgroepen met een niet westerse achtergrond is niet onbekend in de wereld van media. Mediamakers en journalisten met een migratie achtergrond worden tot de mainstream toegelaten mits zij zich op thema’s als racisme en discriminatie richten. Mediamakers en journalisten met een migratie achtergrond die kritiek hebben op de cultuur, nationaliteit of religie waarin zij geboren zijn en verruild hebben, worden als “volwaardig” omarmd. Je niet willen laten gebruiken voor één bepaalde thema of niet bereid zijn om kritiek op de eigen identiteit te geven, zijn belangrijke oorzaken voor uitsluiting in de media.  

In het racisme debat ligt de focus op het gebrek aan zwarte en gekleurde personeel, maar het probleem van racisme in de media gaat veel verder dan een gebrek aan personeel met ’n migratie achtergrond. 

Bij berichtgeving over de eigen witte westerse wereld en de gekleurde en zwarte wereld worden verschillende normen en standaarden toegepast. Berichtgeving over de zwarte en gekleurde mens al dan niet in de niet westerse wereld wordt door abominatie, ijselijkheid en minachting omgeven. Dader, slachtoffer, dom, armoedig, instabiel, agressief, fysiek georiënteerd of seksueel afwijkend zijn de frames waarin de gekleurde en zwarte mens wordt gestopt door de witte media. De gekleurde en zwarte mens kan ook bouwen op de “goedheid” van de witte media door zich te laten verleiden om op de sofa te gaan, zodat de machtsverhoudingen tussen de gekleurde slachtoffer of patiënt en de witte verlosser en psychiater nogmaals publiekelijk kan worden bevestigd. Interviews en publicaties worden met vooringenomenheid neergezet, waarbij zwarte en gekleurde mensen oppervlakkig en simplistisch worden afgebeeld. Daarentegen krijgen witte personen interviews die als “diepgaand” en “intelligent” worden gepresenteerd. Zelfs witte criminelen kunnen rekenen op bijval van de media met kopstukken als “slim en doordacht”. Daarentegen is de gekleurde en zwarte crimineel “sluw en doortrapt”. Bij rampen zoals een vliegtuigcrash worden witte westerse nabestaanden uit respect nooit in beeld gebracht. De zelfde hoge ethiek en respect wordt niet in acht genomen bij niet westerlingen. Populair zijn de programma’s in het westen waarbij niet westerse zwarte en gekleurde mensen en hun culturen onder een antropologisch microscoop worden gelegd alsof het microben en bacteriën zijn die bestudeerd en gedocumenteerd moeten worden door de witte “superieure vergevorderde” mens en als entertainment voor de witte kijker moet dienen. De top 10 witte landen waar de meeste verkrachtingen plaatsvinden, Zweden, VS, Canada, Duitsland en Frankrijk worden door westerse media compleet genegeerd. Ook zwarte en gekleurde slachtoffers van de witte kindersekstoeristen uit Amerika, Canada, Europa, Nieuw Zeeland en Australië hoeven niet te rekenen op aandacht van de witte westerse media. Het zijn niet de successen – tenzij de witte westerse man erachter schuilt – maar de tekortkomingen, defecten en misstanden in de wereld van de gekleurde en zwarte mensen die aandacht van de witte media krijgen. Het neerzetten van een glossy imago en underreporting van tekortkomingen, defecten en misstanden in de eigen witte westerse wereld en daarentegen de ijselijkheid, abominatie en minachting in de verslag- en berichtgeving van de wereld van de gekleurde en zwarte mens dient als contrast en geruststelling, waarbij de witte westerse media de witte mens – ook in slechte omstandigheden – helpt om zijn geluk te kunnen laten ontlenen aan het ongeluk van de wereld van de zwarte en gekleurde mens. 

Om de nieuwe generatie de verschillen in de wereld te laten begrijpen zouden westerse berichtgevingen voortaan moeten worden voorzien van historische context. Zowel de westerse media als het witte onderwijs heeft de westerse mens met de illusie opgevoed dat de witte westerse wereld in alle tijden succesvol is geweest. Het informeren over een langere periode van rijkdom en succes in niet westerse landen waaraan een einde aan kwam, toen wit Europa deze landen binnenviel zou niet alleen de nieuwe generatie helpen om de wereld in zijn perspectief te zien, maar ook de witte westerse wereld bevrijden van zijn 300 jaar durende geconditioneerde valse superioriteitsgevoel.