In een afhankelijkheidsrelatie is het eigenlijk zo dat je jezelf een beetje kwijt raakt. Wat de ander wil, gaat voor op wat jij eigenlijk zelf wilt. Soms weet je in zo’n situatie ook niet meer precies wat je zelf wilt. Je hebt er veel voor over om er voor te zorgen dat de ander gelukkig is, vaak omdat je bang bent om diegene kwijt te raken. Na een uitbarsting waarin er ver over je grenzen wordt gegaan, krijg je toch altijd weer hoop. De ander heeft spijt, moet huilen en is lief. Je kent ten slotte ook zijn andere kant. Je blijft. Je houdt van hem. Geweld in afhankelijkheidsrelaties is niet altijd lichamelijk (slaan, schoppen, seks tegen je wil), maar kan ook psychisch zijn (vernederen, kleineren, schelden, bedreigen)